Çıplak Lenfosit Sendromu Tip I

İçindekiler

Tanım

Çıplak Lenfosit Sendromu Tip I (BLS I), bağışıklık sisteminin kalıtsal bir hastalığıdır (birincil immün yetmezlik). İmmün yetmezlikler, bağışıklık sisteminin vücudu bakteri ve virüs gibi yabancı işgalcilerden etkili bir şekilde koruyamadığı hastalıklardır. Çocukluk döneminden başlayarak, BLS I olan çoğu insan, akciğerlerde ve solunum yollarında (solunum yolu) (1*) tekrarlayan bakteriyel enfeksiyonlar geliştirir. Bu tekrarlayan enfeksiyonlar, nefes borusundan akciğerlere (bronşlar) giden pasajlara zarar veren ve solunum problemlerine neden olan bronşektazi adı verilen bir hastalığa yol açabilir.

Çıplak Lenfosit Sendromu Tip I’li birçok insanın derisinde, genellikle yüz, kollar ve bacaklarda açık yaralar (ülserler) vardır. Bu ülserler genellikle ergenlik veya genç yetişkinlikte gelişir. BLS I’li bazı kişilerde hastalığın semptomları yoktur.

BLS’li kişilerde, durumun adını aldığı enfeksiyonla savaşan beyaz kan hücreleri (lenfositler) dahil olmak üzere hücrelerdeki majör histo-uyumluluk kompleksi (MHC) sınıf I proteinleri (2*) adı verilen özel bağışıklık proteinleri sıkıntısı vardır.

2* – MHC sınıf I ve MHC sınıf II moleküller

Sıklık

Çıplak Lenfosit Sendromu Tip I, yaygınlığı bilinmeyen nadir bir hastalıktır. Tıbbi literatürde etkilenen yaklaşık 30 kişi tanımlanmıştır. Durum muhtemelen yetersiz teşhis edilir, çünkü doktorlar solunum yolu enfeksiyonlarının altında yatan nedeni araştırmayabilir.

Nedenler

BLS I genellikle, TAP1 veya TAP2 genindeki mutasyonlardan kaynaklanır. Bu genlerin her biri, bağışıklık sisteminin enfeksiyonları tanımasına ve bunlarla savaşmasına yardımcı olan bir proteinin üretim emrini verir. Özellikle, TAP1 ve TAP2 proteinleri MHC sınıf I proteinlerinin işlevine yardımcı olur.

TAP1 ve TAP2 proteinleri, antijen işleme (TAP) kompleksiyle ilişkili taşıyıcı adı verilen bir protein kompleksi oluşturmak için birbirine eklenir (bağlanır). Endoplazmik retikulum (3*) olarak adlandırılan bir hücre yapısının zarında bulunan bu kompleks, protein fragmanlarını (peptitleri) yabancı istilacılardan endoplazmik retikuluma taşır (ulaştırır). Burada, peptitler MHC sınıf I proteinlerine bağlanır. Peptide bağlı MHC sınıf I proteinleri daha sonra hücrenin yüzeyine taşınır, böylece özel bağışıklık sistemi hücreleri (4*) onlarla etkileşime girebilir. Bu bağışıklık sistemi hücreleri peptitleri zararlı olarak tanıdıklarında, yabancı işgalcilerden kurtulmak için bir bağışıklık tepkisi başlatırlar.

4* – T hücrelerinin bağışıklık yanıtındaki rolü

TAP1 veya TAP2 genindeki mutasyonlar, peptitlerin endoplazmik retikulum içine taşınmasını engelleyen TAP kompleksinin oluşumunu önler. MHC sınıf I proteinlerinin bağlanacağı hiçbir peptit olmadığından bunlar parçalanır, bu da hücrelerin yüzeyinde MHC sınıf I proteinlerinin eksikliğine neden olur. Bu proteinlerin eksikliği, vücudun bakterilere karşı bağışıklık tepkisini bozarak tekrarlayan bakteriyel enfeksiyonlara yol açar. Araştırmacılar neden Çıplak Lenfosit Sendromu Tip I olan kişilerin viral enfeksiyonlara yakalanmadığından emin değiller, ancak diğer bağışıklık süreçlerinin virüsleri tanıyabildiğinden ve savaşabildiğinden şüpheleniyorlar. TAP1 ve TAP2 gen mutasyonlarının cilt ülserlerinin gelişiminde nasıl rol oynadığı da açık değildir.

Peptitlerin MHC sınıf I proteinlerine bağlanmasında rol oynayan başka bir gendeki mutasyonlar, çok nadiren BLS I’e neden olur.

Kalıtım Modeli

Çıplak Lenfosit Sendromu Tip I otozomal resesif bir modelde (5*) kalıtsaldır. Bu da her hücredeki genin her iki kopyasının mutasyonları olduğu anlamına gelir. Otozomal resesif durumu olan bir bireyin ebeveynlerinin her biri mutasyona uğramış genin bir kopyasını taşır, ancak tipik olarak durumun belirtilerini ve semptomlarını göstermezler.