Aurikulo-Kondiler Sendromu

İçindekiler

Tanım

Aurikulo-Kondiler Sendromu, yüz gelişimini, özellikle kulakların (1*) ve alt çenenin (mandibula) gelişimini etkileyen bir durumdur.

Aurikulo-Kondiler sendromu olan çoğu insan dış biçimlendirilmiş dış kulaklara sahiptir (“aurikulo-” kulakları ifade eder). Bu durumun ayırt edici özelliği, “soru işareti kulağı” (2*) adı verilen bir kulak anormalliğidir. Burada kulaklar, kulağın üst kısmını kulak memesinden ayıran bir bölünmenin neden olduğu ayırt edici bir soru işareti şekline sahiptir. Aurikulo-Kondiler Sendromu’nda ortaya çıkabilecek diğer kulak anormallikleri arasında kepçe kulak (3*), normalden daha az kıvrımlı ve oluklu kulaklar (basit olarak tanımlanır), dar kulak kanalları, kulakların önünde veya arkasında küçük cilt etiketleri ve geriye doğru döndürülmüş kulaklar (4*) bulunur. Etkilenen bazı kişilerde işitme kaybı da vardır.

Mandibula anormallikleri Aurikulo-Kondiler Sendromu’nun bir başka karakteristik özelliğidir. Bu anormallikler genellikle alışılmadık derecede küçük bir çene (mikroginati) (5*) ve alt çeneyi kafatasına bağlayan temporomandibular eklemin (6*) (TMJ) arızalanmasını içerir. Temporomandibular eklem ile ilgili sorunlar, üst ve alt çenelerin birbirine nasıl uyduğunu etkiler ve ağzı açmayı ve kapatmayı zorlaştırabilir. Durum adına “kondiler” terimi, mandibula’nın TMJ’nin bir parçasını oluşturan üst kısmı olan mandibular kondile karşılık gelir.

Aurikulo-Kondiler Sendromu’nun diğer özellikleri arasında belirgin yanaklar, olağan dışı küçük ağız (mikrostomi), yüz boyut ve şekil farklılıkları yüzün sağ ve sol tarafları arasındaki yapılar (yüz asimetrisi) ve ağız çatısında açılma (yarık damak) (7*) bulunur. Bu özellikler, aynı ailenin etkilenen üyeleri arasında bile değişiklik gösterir.

Sıklık

Auriculo Kondilar Sendromu nadir görülen bir bozukluk gibi görülür. Tıbbi literatürde tanımlanan bireyler iki düzineden fazladır.

Nedenler

Aurikulo-Kondiler Sendromu’na, GNAI3 veya PLCB4 genindeki mutasyonlar neden olabilir. Bu genler, hücreler içinde kimyasal sinyalizasyonda yer alan proteinlerinin üretim emrini verir. Hücrenin dışından hücrenin içine bilgi aktarmaya yardımcı olurlar, bu da hücreye büyümesini, bölünmesini veya özel işlevler üstlenmesini söyler.

Çalışmalar, GNAI3 ve PLCB4 genlerinden üretilen proteinlerin, embriyodaki çene kemiklerine, yüz kaslarına, orta kulak kemiklerine, kulak kanallarına, dış kulaklara ve ilgili dokulara dönüşen yapılar olan birinci ve ikinci faringeal kemerlerin gelişimine katkıda bulunduğunu göstermektedir. Bu genlerdeki mutasyonlar alt çenenin oluşumunu değiştirir: alt çene normal olarak gelişmek yerine, alt çene daha küçük olan üst çene (maksilla) gibi şekillenir. Bu anormal şekil mikrognatiye ve TMJ fonksiyonu ile ilgili sorunlara yol açar. Araştırmacılar, bu genlerdeki mutasyonların Aurikulo-Kondiler Sendromu ile ilişkili diğer gelişimsel anormalliklere nasıl yol açtığını belirlemek için çalışıyorlar.

Aurikulo-Kondiler Sendromu’nun karakteristik özelliklerine sahip bazı insanlarda, GNAI3 veya PLCB4 geninde bir mutasyon bulunamamıştır. Bu bireylerde hastalığın nedeni bilinememektedir.

Kalıtım Modeli

Bu durum otozomal dominant bir modelde kalıtsaldır, yani her bir hücredeki değiştirilmiş genin bir kopyası tipik olarak bozukluğa neden olmak için yeterlidir. Bazı durumlarda, etkilenen bir kişi mutasyonu etkilenen bir ebeveynden (8*) devralır. Diğer vakalar, gendeki yeni mutasyonlardan (9*) kaynaklanır ve ailelerinde hastalık öyküsü olmayan kişilerde görülür.

9* – Yeni (de novo) mutasyona sahip otozomal dominant kalıtım

GNAI3 veya PLCB4 geninin bir değiştirilmiş kopyasına sahip olan bazı kişilerde Aurikulo-Kondiler Sendromu ile ilgili hiçbir özellik yoktur. (Bu durum azaltılmış penetrans olarak bilinir.) Mutasyon geçirmiş bir geni olan bazı insanların neden durumu geliştirdiği ve mutasyon geçirmiş bir geni olan diğer insanların neden gelişmediği belirsizdir.